Trouwringen, waar komt het fenomeen eigenlijk vandaan?
Trouwringen, waar komt het fenomeen eigenlijk vandaan?
Geschiedenis van de trouwring
Als we het hebben over de geschiedenis van de trouwring kunnen we een eindje terug in de tijd reizen en over de hele wereld. Van oorsprong komt de moderne trouwring zoals wij deze nu ongeveer kennen vanuit de Egyptenaren zo’n 5000 jaar geleden, maar ver voor die tijd kenden ook de Neanderthalers al een huwelijkssymbool wat we kunnen kenmerken als trouwring. Hoewel er weinig wetenschappelijk bewijs voor is, zijn er aanwijzingen dat er ronde symbolen van natuurlijk materiaal werden gemaakt om het samensmelten van zielen te symboliseren. Zo werden er bijvoorbeeld liefdesknopen gemaakt van mensenhaar en dat werd om de vinger van de partner gedragen.
De Egyptenaren
Zo’n 5000 jaar geleden in Egypte ontstond de moderne trouwring. Naast het gebruik van primitieve materialen zoals leer, bot of ivoor, werden hier ook de eerste trouwringen gesmeed van edelmetaal zoals goud en zilver. De trouwring was er zelfs al vóór het muntgeld en werd voordat het muntgeld er was ook gebruikt om mee te betalen. Dit symboliseerde ook direct het huwelijk; tijdens het trouwen deed de man een ring om de ringvinger van zijn vrouw, als symbool dat zij nu ook aanspraak kon maken op zijn bezittingen. Maar daarnaast had de trouwring (of ring-geld) ook een romantische toon. De ronde vorm deed Egyptenaren denken aan de zon en maan en symboliseerde de eeuwigheid als metafoor van de liefde tussen twee mensen. Maar toch werden de trouwringen meer en meer gezien als een vorm van rijkdom en status dan van romantiek.
Romeinse tijd
De Romeinen namen de trouwringen als symbool over de van de Egyptenaren. Pas toen ze doorkregen dat edelmetaal langer meeging dan gewoon ijzer of brons gingen zij ook trouwringen fabriceren van goud en zilver. De trouwringen kregen de vorm of afbeelding van een sleutel, dat symboliseerde dat de vrouw het hart en bezittingen van de man ‘omsloot’. In de Romeinse tijd had de vrouw na trouwen recht op de helft van de bezittingen van de man.
Het sleutelsymbool werd later vervangen door een slang (symbool van eeuwigheid) en onder invloed van het christelijk geloof en stukje later, werd dit een gravure van een kruis. Zelfs voor de cynische Romeinen waren trouwringen meer een soort ‘koopovereenkomst’ dan een romantisch gebaar. Een trouwring maakte van een vrouw economische bezit voor een man als zij een trouwring accepteerde en andersom kreeg de vrouw aanspraak op de helft van de man zijn bezittingen.
Een pact voor eeuwig
In Azië namen ze het bezittelijk voornaamwoord nogal letterlijk, waar de ringen zelfs zó werden gemaakt dat je ze niet af kon doen zonder dat de ring uit elkaar zou vallen. Zo zou een man of vrouw het altijd weten wanneer één van de twee de pact zou verbreken.
Middeleeuws Europa en de Westerse wereld
Toen gouden munten een officieel betaalmiddel werden in Middeleeuws Europa, werden er ook op grote schaal gouden trouwringen gesmeed en het duurde dan ook niet lang voordat er andere kostbaarheden zoals edelstenen aan toe werden gevoegd. Vanaf dat moment ging de ring minder symbool staan voor het economisch bezit van de partner, maar meer als statussymbool voor de partner waar de verbintenis symbool voor stond. In de westerse wereld zoals wij deze tegenwoordig kennen heeft de trouwring nog steeds een waarde van betekenis, maar liggen er in wetten (en voorwaarden) vastgelegd wat de economische status van de partners is jegens elkaar.